Afsluiting: Cape Point in de stromende regen

In de nacht is goed te merken dat er een weersomslag heeft plaatsgevonden. Regen en wind doen goed hun best. Ad wil zeker niet bij de pakken neer gaan zitten en besluit dat we vandaag daarom beter richting Cape Point kunnen rijden. De weg hiernaartoe is prachtig; het weer echter niet. Vanuit de auto kijken we naar de pinguïns bij Boulders Beach. Bij Kaap de Goede Hoop verlaten we alleen de auto om het restaurant '2 Oceans' te bezoeken. Wat overigens een toprestaurant blijkt te zijn. Wat moet het hier prachtig zijn op een mooie droge lentedag. We rijden via de westkant weer terug richting Kaapstad. Chapman's Peak, net voor Hout Bay is werkelijk adembenemend. Wat een mooi stuk om doorheen te rijden. Eenmaal bij Hout Bay aangekomen duiken we in een klein schuurtje, omgetoverd tot een zeer sfeervol koffiehuisje. De regen komt met bakken uit de lucht, waardoor op sommige wegen modderstromen ontstaan. Wij als Nederlanders betreuren het weer, de Zuid-Afrikanen zijn er meer dan blij mee. Gelukkig maar:). We rijden door richting het vliegveld, waar we dit keer echt ruim op tijd aankomen. Tijd voor diverse spelletjes, shoppen en wat eten. Om 22.10 uur gaan we boarden. Verwachte aankomsttijd in Amsterdam: 10.30 uur. We kijken allen terug op een super vakantie in een prachtig land wat we graag nog in een ander jaargetijde terug willen zien. Mogelijk dus niet ons laatste bezoek aan Zuid-Afrika.

Wijnproeven in Stellenbosch

Met nog 2 dagen hier in Kaapstad moeten we keuzes gaan maken waar we deze aan willen besteden. Van de familie Grootscholten hadden we goede verhalen gehoord over een fietstocht in Stellenbosch. Voor vandaag werd nog een mooie dag voorspeld, ideaal dus voor een rondrit door deze oude stad. Na een telefoontje bleek dat regio's om 13.00 uur tijd had om ons gezin wegwijs te maken door deze oude studentenstad die midden in de wijngaarden is gelegen. De naam dankt deze stad aan Simon van der Stelt. Sowieso waren die Nederlanders niet zo origineel in het bedenken van namen. Zo werd het watertje wat daar liep 'Eersterivier' en de weg 'Dorpstraat'. Er volgde een fijne tocht, waarbij regelmatig werd gestopt. Zo ook bij de wijngaarden van Stark-Condé en Lazerac. Hier proefden wij, op Joy na dan, steeds van 5 verschillende wijnen. Hiervan 2 wit, 3 rood. Voor Vince zijn eerste ervaring met wijn. Aan de etiquette, zoals men in Frankrijk gewend is, doet men hier in Zuid-Afrika niet. Gewoon doen, zoals je het zelf het liefst proeft. Er wordt ons van alles verteld over de teelt (zo droog mogelijk telen), het gistingsproces en Op de terugweg begint het dan toch nog wat te regenen. Jammer. Gelukkig houdt dit niet aan en kunnen we onze tocht afmaken. In de avond hebben we gereserveerd bij Mama Afrika in Longstreet in Kaapstad. Hier staat een live band te spelen die ook bekende nummers op zijn Afrikaans laat horen. De gerechten zijn overwegend Afrikaans, zodat we onze laatste avond stijlvol af kunnen sluiten.

Robbeneiland en Tafelberg

We werden verrast met een lekker ontbijt, inclusief smoothie. Dit was voor ons extra vroeg klaargemaakt, omdat we om 8.30 uur aanwezig moesten zijn bij boot richting Robbeneiland. Aldaar verwonderden wij ons over de grote hoeveelheid Aziaten die wij eerder onze reis niet hadden gezien. En dan is verwonderen eigenlijk nog positief uitgedrukt. Zelfs Ashley kon zich mateloos irriteren aan hun gedrag.

Vandaag was het gelukkig een mooie heldere dag met rustig zeewater. Na een half uur bereikten wij Robbeneiland en werden wij in bussen over het eiland rondgereden. Een gevatte Zuid-Afrikaanse man vertelde ons enorm veel over dit eiland waar momenteel zo'n 190 mensen wonen. Voordat op dit eiland politieke gevangenen als Nelson Mandela werden opgesloten, was het ook in gebruik voor mensen met lepra. De enorme begraafplaats is daar getuigen van.

De gevangenis die werd gebouwd, was in eerste instantie bestemd voor criminelen. Toen rond 1960 de eerste politieke gevangenen kwamen, werden zij tussen de criminelen geplaatst. Uiteindelijk waren het tot 1991 alleen nog maar politieke gevangenen op Robbeneiland.

In de gevangenis worden we rondgeleid door ex-gevangene Dex, die in de gevangenis al snel een nummer werd. Dex vertelt luidt en duidelijk over zijn opsluiting als 17-jarige jongen vanwege terrorisme. In totaal heeft hij 7 jaar doorgebracht in deze gevangenis. Duidelijk wordt onder welke erbarmelijke omstandigheden de politieke gevangenen werden vastgehouden. Eenmaal per jaar was een bezoek en een brief toegestaan. Deze waren dan wel gecensureerd. Via een boodschap, gestopt in een tennisbal, informeerde de secties elkaar. Praten was namelijk niet toegestaan; in de barakken hingen namelijk microfoons en kon alles worden meegeluisterd. Als straf werden diëten voorgeschreven, waarbij de meeste in de kliniek belandden. We bekijken de cel van Nelson Mandela. Alles maakt een grote indruk op ons. Als laatste geeft Dex aan, dat bij het verkrijgen van de democratie ook alle wraak richting degene die hen hadden opgesloten is verdwenen. "De democratie is behaald en zij zijn nu onze vrienden", beëindigd Dex de tour.

Aangezien de Tafelberg na vandaag wordt gesloten en het vandaag een prachtige heldere dag is, gaan we gelijk door. Het is enorm druk. Wij besluiten om zelf naar boven te lopen en op de terugweg gebruik te maken van de gondel. We hebben immers allemaal niet onze wandelschoenen aan en willen geen ongelukken opzoeken. Vince en Ashley zijn in een enorm goede conditie en lopen, al pratend met een Nederlander die voor zijn werk tijdelijk in Kaapstad verblijft, in een uur naar boven. Ruim een kwartier later volgt Ad en een klein kwartier later Joy en Monique. De tocht is pittig, maar mooi. Joy is echter van mening dat die gondel niet voor niets naar boven gaat en ziet niet in dat we dit daarom lopend moeten doen. Eenmaal boven zijn wij (en zij stiekem misschien ook wel) trots dat zij het heeft gehaald. Bovenop genieten we van het uitzicht en sluiten dan achteraan in de rij om naar beneden te gaan. Na wat relaxen eten we met z'n allen bij Jerry's en sluiten we deze geslaagde dag af. Nog maar 2 dagen te gaan.

Annulering kooiduiken en door naar Kaapstad

Vanmorgen konden wij om 7.00 uur zelf wat ontbijt uit het keukentje pakken, hadden John en Lesley ons verteld. Wij namen allemaal (op Vince na dan) nog even een Primatour in tegen zeeziekte en reden richting Kleinbaai. Daar aangekomen ontvingen wij het slechte bericht dat de schipper zojuist de boottocht had afgelast. Het was te slecht weer op zee. Hoewel we allemaal erg teleurgesteld waren, waren we ook blij dat we met slechte weersomstandigheden niet op zee hoefden te verblijven. Ondanks het innemen van de Primatour vertoonde de maag van Monique wel de verschijnselen van zeeziekte. Helaas.

We besloten via de kustroute naar Kaapstad te rijden, onze laatste plaats waar wij gedurende deze reis verblijven. Het was een schitterende route. Voor Ad wat lastig om te volgen, aangezien hij de hele reis achter het stuur zit. Gelukkig doet hij dat graag en is hij inmiddels gewend aan het rijden op de linker rijbaan en met zijn linkerhand te schakelen.

We maakten een stop bij Betty's Bay. Bij dit plaatsje was een kolonie Amerikaanse pinguïns te zien. Via een houten loopbrug konden we door hun verblijfplaatsen heen lopen en deze van zeer nabij bekijken. Een mooi gezicht, deze kleine pinguïns.

Eenmaal aangekomen in Kaapstad bij Sweet Orange gaan we na een introductie de stad in. We huren 5 huurfietsen en verkennen op die wijze de stad. Gelukkig schijnt op dat moment de zon en is het extra lekker om zo de stad te verkennen. Helaas zijn niet overal fietspaden aangelegd, dus het is even behelpen. Bij Waterfront ontdekken we een soort kermis met een groot reuzenrad, straatartiesten en dweilorkest. Bij Volo Tele, waar we in Umhlanga ook gegeten hadden, nuttigde we een zeer verlate lunch. 's Avonds hebben alleen de mannen nog zin in diner. Aan de overkant ontdekken zij een soort pub, Jerry's genaamd, waar zij lekker sport kunnen kijken en burgers kunnen eten.

Rondleiding boerderij en eten met familie Grootscholten

Vanmorgen werden we om 7.30 uur verwacht buiten verwacht. Daar stond een open wagen, met dekens, op ons te wachten. Tommie, een medewerker van de farm, leidde ons rond. Hij had daarbij hulp van een andere medewerker (die alle hekken open en dicht mocht doen) en 2 honden. Een hiervan moest nog wel getraind worden, gaf hij toe. Dat was nadat hij met zijn vieze poten tegen al onze broeken was opgesprongen. Aangezien de struisvogels niet voldoende opbrengen, hebben zij er op dit moment nog maar iets meer dan 40 lopen. Daarnaast hadden zij schapen en verbouwden zij koolzaad en koriander. Deze werden alleen verbouwd gedurende de wintermaanden, omdat er gedurende de rest van het jaar geen water gebruikt mag worden voor beregening van het gewas. Het spaarzame water wat dit gebied heeft, mag alleen gebruikt worden voor mensen en dieren. Die ochtend kregen de schapen wat ochtendgymnastiek; de honden kregen hun moment of fame en lieten zien hoe zij de kudde op konden drijven. Een mooi gezicht. Tot slot kregen wij de kans te laten zien hoe sterk een struisvogelei was door er op een been te gaan staan en balansrekeningen te doen.

Na de rondleiding stond het ontbijt voor ons klaar. En wat voor een ontbijt! We startten met een mooi opgemaakt bord met fruit (incl een bloem van Oost-Indische kers). Bij een heerlijk open vuur genoten wij van de wafels, stuisvogelsalami, eieren etc. Wat een feest.

Voor vandaag stond de rit naar Hermanus op de planning. Daar werden wij morgenochtend verwacht voor een sea-kayak. Aangezien de mannen hun zinnen hadden gezet op het kooiduiken met witte haaien, moesten we deze activiteit annuleren. We boekten voor ons allemaal bij Shark Cage Diving Co in Kleinbaai. We moesten de volgende ochtend om 8.30 uur aanwezig zijn.

We waren al vroeg bij de Aloe Guest Lodge aanwezig. De zon brak door. We besloten met een bal het strand op te gaan. Al wandelend langs een mooi klifpad gingen wij op weg. Het strand was alleen verder dan gedacht, waardoor Ad tussendoor de auto maar ging ophalen. Onderweg zagen we 2 haaien in de zee zwemmen. Helaas konden we deze niet goed op beeld krijgen en miste Ad dit beeld.

Toevallig was vandaag ook de familie Grootscholten in Hermanus. We spraken om 19.00 uur af bij Ocean Basket. Het was een gezellige avond waar we allemaal onze ervaringen konden delen. Toen we op een gegeven moment eigenlijk het restaurant werden uit gekeken, namen we afscheid. Morgen weer vroeg uit de veren.

Township Knysna en slapen op boerderij

Vanochtend werden we met zachte miezerregen wakker in de Bamboo lodge. Na een ontbijt met pannenkoeken voor de dames en het bij de Vince en Ad zeer populaire English Breakfast reden we naar het tankstation in Knysna, waar wij om 10 uur werden verwacht voor een bezoek aan een township. Onze gids Mambulu, die zelf in dit township woont, wist ons veel over zijn woonplaats te vertellen. Er wonen ongeveer 248.000 mensen, met verschillende culturele achtergronden. Mambulu bracht ons langs een schoenmaker, een medicijnvrouw en een kinderdagverblijfje/schooltje. Tijdens het WK voetbal schonk Denemarken aan dit township een voetbalveld. Een dag later was al het gras van het veld door omwonenden verplaatst naar hun eigen grond. Dit was ook als protest. De mening van de gids dat de inwoners van dit township geen voetbalveld nodig hadden, werd door Vince tegengesproken.

Bij de Nigeriaanse schoenmaker hebben Vince en Joy een leren armbandje gekocht. De medicijnvrouw vertelde van alles over manieren van "healen". Ze gebruikte verschillende soorten planten en wortels als medicijn voor bijvoorbeeld hoofdpijn, voor mannen om 'het huisje warm te houden' (Africa Style) en Voor vrouwen om zwanger te raken. Volgens onze gids was het wel belangrijk dat je er zelf in geloofde. Blijkbaar deed hij dat zelf niet zo erg, want hij vroeg haar niets om hem van zijn ontstoken af te helpen.

Het kinderdagverblijf maakte het meeste indruk op ons. We werden ontvangen door een groep vrolijk zingende kinderen van 3-6 jaar oud. De twee leraressen, die samen de 30 kinderen onder hun hoede hadden, vertelden ons dat de kinderen 3 talen leren: Zuid-Afrikaans, Afrikaans en Engels. Tot onze verbazing stond er, wel in het Afrikaans natuurlijk, een Nijntje boek van Dick Bruna op de voorlees tafel! Na de drie bezoekjes nam onze gids ons mee naar zijn huis, hoewel het meer op Hok La Qiri op de Jupiter leek. Hier had de schoonbroer van Mambulu een voor ons gekookt. Het was heerlijk! Mambulu vertelde dat hij wacht op een stenen huis van de overheid. Steeds wordt hem verteld dat hij deze snel zal krijgen, maar inmiddels wacht hij al 12 jaar.

Na de interessante tour reden wij door naar onze volgende bestemming: Skeiding Farm House. Annelies heeft hier een warm Guesthouse. Zij stookte het vuur voor ons op, zodat wij konden genieten van de warmte en heerlijk spelletjes konden spelen. Joy was helemaal verliefd op de teckel, die heerlijk bij haar kwam zitten. Hier hebben we een heerlijk diner gegeten. Ons voorgerecht was kudu carpaccio, als hoofdgerecht had Ashley boboti, een typisch Zuid-Afrikaans gerecht en de rest struisvogel steak. Na het avondeten hebben we nog een spannende pot kolonisten van Catan gespeeld waarna naar bed gingen, want de dag daarop moesten we vroeg uit de veren voor een rondleiding op de boerderij.

Robberg en slapen in vogelparadijs

Woensdag 20 juli 2016

Na het ontbijt schudden we de alleraardigste manager de hand en reden we richting het centrum om daar onze gids op te halen. Deze gids nam ons mee naar Robberg, een eiland wat ook een natuurreservaat is. Hij toonde ons de Nelson Bay Cave, waar overblijfselen vanaf de steentijd terug te vinden waren. Sporen van mensen die in deze grot hebben geleefd waren hier terug te vinden. Eenmaal weer buiten klommen we behoorlijk omhoog en zagen we beneden in het water haaien zwemmen en op de rotsen zeehondjes zonnen. Er was helaas niet voldoende tijd om het hele eiland te lopen, iets wat wij zonder gids waarschijnlijk wel hadden gedaan. Al pratende met de gids begreep Vince dat hij dat de gids ook voetbal speelde en vanavond toevallig moest trainen. Vince hoopte dat de gids een paar voetbalschoenen in maat 46 kon regelen, zodat hij mee mocht trainen. Na wat telefoontjes heen en weer bleek dit helaas niet te gaan lukken.

Naast deze wandeling hadden we voor deze dag niet veel op het programma staan. Ook geen lange autorit, want we hoefden maar 30 km te rijden naar onze volgende bestemming, de Bamboo Guesthouse in Knysna. Het was een bijzonder guesthouse, wat een beetje bohémien aandeed. In een soort vogelparadijs stonden kleine huisjes met open haard en hemelbed, zwembad en ligstoelen en een eigen volière. Alles zo ingericht dat je niet weet waar je moet kijken, zowel in het huisje als daarbuiten.

Op advies van de eigenaresse lunchten we bij East Head Café, een mooi restaurant op een mooie plaats. We doken ook de stad nog even in om daar wat kleine inkopen te doen. Het was een leuk stadje met diverse kunstobjecten waarin stromend water een grote rol speelt. Na wat relaxen reden we weer terug naar het stadje voor een diner. In vergelijking tot de andere dagen wel erg relaxed allemaal, waar we ook wel weer even aan moesten wennen.

Bungyjumpen, vogelparadijs en braaien

Vandaag stond het bungyjumpen van Ashley en Vince op de planning. Beiden hadden er enorm veel zin in. Net voor 9.00 uur parkeerden we onze auto bij de attractie. Er stonden 2 meiden uit Zwitserland te wachten om te gaan springen. Ashley en Vince mochten met deze 2 meiden mee. Na het opnemen van het gewicht en andere formaliteiten werden ze begeleid naar brug waar vanaf zij gingen springen. Let wel:diepte 219 meter! Er waren maar liefst 8 medewerkers die de 4 springers geruststelden en klaar maakten om te kunnen gaan springen. Vince mocht als 2de, Ashley als 3de springen. Ad, Monique en Joy konden dit vanaf een grote afstand volgen door het fototoestel enorm in te zoomen. De adrenaline was van de gezichten af te lezen. Ze vonden het beiden echt enorm "vet" en waren zelfs bereid om de sprong gelijk nogmaals te doen. Helaas... Ze moeten dit maar herbeleven door het bekijken van de foto's en video. Na de sprong ontbeten we nog met elkaar en vervolgenden we onze weg richting Plettenberg's Bay.

Aangezien we nog een hele dag voor ons hadden, konden we kiezen wat we wilden doen. Nu wilde het toeval, dat in deze omgeving het park Birds of Eden zich bevond. Vogels kijken is een favoriete bezigheid van Ad, dus het was duidelijk waar wij onze tijd aan zouden besteden. Het park was ruim opgezet en kon echt het Hof van Eden worden genoemd. Een nadeel; de vogels konden niet buiten de gespannen doeken konden komen. We brachten ook een bezoek aan Monkeyworld, wat naast het park Birds of Eden lag. Een gids leidde ons rond en vertelde ons alles over de apen die in dit park verbleven. Overigens waren het bijna allemaal monkey's die daar verbleven. Apen zouden in het park te dominant zijn en alles slopen. De beesten waren gelukkig wel tam, maar niet brutaal.

Nadat wij ons hadden geïnstalleerd bij Redbourne, reden we richting de Spar om alle toebehoren voor een braai aan te schaffen. Langs de weg waren braaiplaatsen gemaakt waar een ieder gebruik van kon maken. Ad en Vince waren helemaal in hun element. Terwijl onze buiken aardig vol raakten, liepen toevallig 2 mannen langs die de hele dag al op zoek waren naar werk. Zij waren hierin niet geslaagd, maar hadden wel enorme honger. Wij nodigden hen uit om mee te eten, wat zij maar al te graag accepteerden. Een van de twee deed ons denken aan Abdragman, die vele jaren bij Ad in de tuin heeft gewerkt.

Na de braai reden we door richting het strand, waar Vince zijn kunde als sport en spelbegeleider duidelijk liet zijn. Hij verzon diverse spelletjes met tennisballen, wat iedereen maar al te graag aan meedeed. Doordat wij zo laat hadden gebraaid, was er weinig plaats over voor een diner. Vandaar dat wij kozen voor uitsluitend een dessert bij The Fat Fish. We sloten de avond af bij de open haard bij de receptie, terwijl we zagen dat het in Nederland op dit moment 31 graden Celsius is. Waarschijnlijk nemen wij vanavond een extra deken op ons bed :)