We werden verrast met een lekker ontbijt, inclusief smoothie. Dit was voor ons extra vroeg klaargemaakt, omdat we om 8.30 uur aanwezig moesten zijn bij boot richting Robbeneiland. Aldaar verwonderden wij ons over de grote hoeveelheid Aziaten die wij eerder onze reis niet hadden gezien. En dan is verwonderen eigenlijk nog positief uitgedrukt. Zelfs Ashley kon zich mateloos irriteren aan hun gedrag.

Vandaag was het gelukkig een mooie heldere dag met rustig zeewater. Na een half uur bereikten wij Robbeneiland en werden wij in bussen over het eiland rondgereden. Een gevatte Zuid-Afrikaanse man vertelde ons enorm veel over dit eiland waar momenteel zo'n 190 mensen wonen. Voordat op dit eiland politieke gevangenen als Nelson Mandela werden opgesloten, was het ook in gebruik voor mensen met lepra. De enorme begraafplaats is daar getuigen van.

De gevangenis die werd gebouwd, was in eerste instantie bestemd voor criminelen. Toen rond 1960 de eerste politieke gevangenen kwamen, werden zij tussen de criminelen geplaatst. Uiteindelijk waren het tot 1991 alleen nog maar politieke gevangenen op Robbeneiland.

In de gevangenis worden we rondgeleid door ex-gevangene Dex, die in de gevangenis al snel een nummer werd. Dex vertelt luidt en duidelijk over zijn opsluiting als 17-jarige jongen vanwege terrorisme. In totaal heeft hij 7 jaar doorgebracht in deze gevangenis. Duidelijk wordt onder welke erbarmelijke omstandigheden de politieke gevangenen werden vastgehouden. Eenmaal per jaar was een bezoek en een brief toegestaan. Deze waren dan wel gecensureerd. Via een boodschap, gestopt in een tennisbal, informeerde de secties elkaar. Praten was namelijk niet toegestaan; in de barakken hingen namelijk microfoons en kon alles worden meegeluisterd. Als straf werden diëten voorgeschreven, waarbij de meeste in de kliniek belandden. We bekijken de cel van Nelson Mandela. Alles maakt een grote indruk op ons. Als laatste geeft Dex aan, dat bij het verkrijgen van de democratie ook alle wraak richting degene die hen hadden opgesloten is verdwenen. "De democratie is behaald en zij zijn nu onze vrienden", beëindigd Dex de tour.

Aangezien de Tafelberg na vandaag wordt gesloten en het vandaag een prachtige heldere dag is, gaan we gelijk door. Het is enorm druk. Wij besluiten om zelf naar boven te lopen en op de terugweg gebruik te maken van de gondel. We hebben immers allemaal niet onze wandelschoenen aan en willen geen ongelukken opzoeken. Vince en Ashley zijn in een enorm goede conditie en lopen, al pratend met een Nederlander die voor zijn werk tijdelijk in Kaapstad verblijft, in een uur naar boven. Ruim een kwartier later volgt Ad en een klein kwartier later Joy en Monique. De tocht is pittig, maar mooi. Joy is echter van mening dat die gondel niet voor niets naar boven gaat en ziet niet in dat we dit daarom lopend moeten doen. Eenmaal boven zijn wij (en zij stiekem misschien ook wel) trots dat zij het heeft gehaald. Bovenop genieten we van het uitzicht en sluiten dan achteraan in de rij om naar beneden te gaan. Na wat relaxen eten we met z'n allen bij Jerry's en sluiten we deze geslaagde dag af. Nog maar 2 dagen te gaan.