Ad en Monique stapten vandaag op tijd uit bed om in de omgeving op zoek te gaan naar krokodillen en nijlpaarden. Deze zouden te vinden zijn bij de steigers. Dat klopte. Tijdens de wandeling zagen zij inderdaad van beide dieren een aantal exemplaren in het water.

Na het ontbijt moesten alle spullen in de auto. Om de bevolking beter te leren kennen, hadden wij namelijk een extra excursie naar Khula geboekt, een dorpje met veel Zulu inwoners dichtbij St Lucia. In dit dorp, wat pas in 1994 is gesticht, wonen inmiddels 20.000 mensen. Hiervoor leefden veel mensen illegaal in het duku duku forest, aan de overkant van de weg. In dit forest wilde bewoners echter niet graag vertrekken; naast bosbouw was de teelt van groente mogelijk en bovendien leefde daar de geest nog van koning Shaka. Uiteindelijk heeft de overheid het toegestaan om in Duku duku forest te wonen. Daar leven nu meer dan 35.000 mensen.

Bewoner van Khula worden is eenvoudig; je meldt je aan bij de leider van het dorp en vraagt hem om een stukje grond om een huis op te bouwen. Wanneer je akkoord gaat met het aangewezen stuk grond, ben je alleen verplicht een krat bier, een krat frisdrank en een fles wijn bij de leider in te leveren. Deze drank wordt dan genuttigd met je omwonenden, die jou helpen bij het bouwen van je huis. Misdraag jezelf niet; dan wordt dit door de mede-inwoners bij de leider gemeld wat na herhaling leidt tot uitzetting van de gehele familie uit het dorp. Gids Toko vertelde honderduit over het dorp waarin zij zelf met haar man en 4 kinderen woont. Ze leerde ons de taal; bij het uitspreken van een Q en een X maak je achterin je keel een harde klak. Bijzonder om te horen. Ze vertelde ook over het verschillende riet wat veel wordt gebruikt. Het ene type riet was bestemd voor het maken van de matjes waarop werd geslapen, het andere type riet voor de dakbedekking en de jurkjes die Zulu-maagden dragen bij het dansen voor de koning. Jaarlijks krijgt de koning in de eerste week van september de kans om uit alle maagden een nieuwe vrouw te kiezen. Hij maakt overigens niet elk jaar gebruik van dit privilege. Het riet verklapt of het meisje echt nog een maagd is; gaan de pluimen van het riet hangen, is het meisje geen maagd meer.

We bezochten diverse huizen. Zo ook een rond hutje met een rieten dak waarin men in contact kon komen met overledenen. Onderdeel is dat de drank wat de overledenen dronk in een pot wordt gegoten om zo samen te drinken.

We namen een kijkje bij Josephine, een forse weduwvrouw die op het idee is gekomen rietstengels te omwikkelen met het papier van o.a. chipszakken en hiervan place-mats te maken. Ook wij mogen haar helpen. Joy vond het als aandenken leuk om zo'n place-mat mee naar huis te nemen.

Onder de inwoners van Khula zijn verschillende geloven, waaronder de Nazareth gemeente. Op zaterdag komen zij tussen 8.00 en 15.00 uur bijeen op een vaste plaats onder bomen, zonder schoenen en in witte gewaden (vrouwen) of witte blouse met nette broek (mannen). In het dorp zijn zij herkenbaar door de witte stenen rondom de grenzen van hun land.

In het dorp zijn scholen. Ouders zijn verplicht om hun kind een uniform aan te trekken. Wanneer zij dit regelen, mogen de kinderen gratis naar school en krijgen zij tevens een maaltijd aangeboden. De overheid heeft ook gezorgd voor een kliniek in het dorp en diverse toiletten.

Tegen het eind van het bezoek aan Khula kregen wij een dans te zien, waarvoor wij ook werden uitgenodigd. Iedereen kreeg de kans zijn eigen moves te maken; de westerlingen zetten allemaal hun beste beentje voor. Vince pakte dit aan door even de rups te tonen, wat hem een luid applaus opleverde.

De kinderen in dit dorp begroetten ons overal met glimlachen en zwaaiende handen. Ze vinden het leuk om met je op de foto te gaan. Dit mede omdat dit doorgaans wordt beloond met een lolly of iets als een ballon. Helaas voor Vince geen voetballende jongens tijdens ons bezoek. We genoten van het enthousiasme van de kinderen.

Na een bezoek van ruim 3 uur vertrekken wij in zuidelijke richting naar Umhlanga. Een rit van ruim 250 kilometer. De welvaart is een groot verschil met hetgeen we eerder die dag zagen. Alle huizen zijn afgeschermd met hoge hekken en schrikdraad. Echt een hele andere wereld. Voordat we richting een restaurant reden, spraken we in ons mooie guesthouse een jong gezin uit België. Zij hadden vandaag gefietst in Durban en het voetbalstadion bezocht. Ook hen viel op dat blank en zwart vooral naast elkaar leven. Volgens hun gids was dit logisch; het was onvoorstelbaar dat een blanke een relatie aan zou gaan met donkere. Veel hogere functies worden bekleed door blanken. Gelukkig eten wij 's avonds in een restaurant met een donkere manager. Leuk concept van franchise keten Vovo Telo - 'Eat you hart out'. Helaas voelt Ashley zich deze avond niet helemaal fit. Hopelijk knapt ze gauw weer op.